W artykule „Maximizing benefits to bat populations through management of power line corridors” opisano, jak różne typy siedlisk występujące wzdłuż korytarzy linii energetycznych mogą wspierać nietoperze, które korzystają z tych terenów zarówno jako miejsc żerowania, jak i schronienia. Korytarze linii energetycznych, ze względu na ich specyfikę – czyli regularne usuwanie wysokiej roślinności, utrzymywanie niskiego pokrycia roślinnego oraz tworzenie otwartych przestrzeni – sprzyjają rozwojowi określonych typów siedlisk. W szczególności autorzy wyróżnili trzy główne kategorie siedlisk, które mogą być korzystne dla nietoperzy: siedliska wczesnosukcesyjne, niskiej roślinności oraz siedliska brzegowe (skraje lasów).
Siedliska wczesnosukcesyjne to takie, które powstają w wyniku regularnego usuwania drzew i krzewów, co pozwala na rozwój roślinności trawiastej, bylin i niskich krzewów. Dla nietoperzy są one szczególnie ważne, ponieważ przyciągają owady – główne źródło pokarmu tych ssaków. W ekosystemach naturalnych takie siedliska powstają zwykle po pożarach, powodzi lub innych naturalnych zakłóceniach. Natomiast korytarze linii energetycznych, dzięki regularnej ingerencji człowieka, tworzą tego rodzaju siedliska w sposób ciągły i przewidywalny, co sprzyja nietoperzom oraz innym gatunkom zależnym od takich warunków.
Drugim typem siedlisk są obszary niskiej roślinności, które obejmują prerie, łąki, tereny trawiaste oraz zarośla. Tego rodzaju obszary również mają istotne znaczenie dla nietoperzy, ponieważ zapewniają bogatą bazę pokarmową. Niestety, wiele z tych siedlisk w Ameryce Północnej uległo degradacji – na przykład zachowało się mniej niż 5% pierwotnych prerii wysokotrawiastych. Korytarze linii energetycznych, jeśli są odpowiednio zarządzane, mogą stanowić ważne refugium dla roślinności i zwierząt związanych z tego typu środowiskami.
Trzeci kluczowy typ siedlisk to skraje lasów, które powstają tam, gdzie korytarze linii przecinają tereny zalesione. Skraje lasów charakteryzują się większą dostępnością światła oraz obecnością przestrzeni otwartych, co przyciąga liczne gatunki owadów. Nietoperze często żerują wzdłuż takich granic lasów i otwartych terenów, ponieważ te miejsca oferują łatwiejszy dostęp do pokarmu oraz mniej przeszkód w nawigacji. Co więcej, niektóre gatunki nietoperzy, takie jak te z rodzaju Myotis, wybierają drzewa na skraju lasów jako miejsca schronienia i wychowu młodych.
Autorzy podkreślają, że różnorodność roślinności w korytarzach linii energetycznych jest kluczowa dla zwiększenia różnorodności owadów, które stanowią główne pożywienie nietoperzy. Różnorodne środowiska sprzyjają rozwojowi różnych gatunków roślin, co z kolei wpływa na zróżnicowanie gatunkowe owadów. Im większa liczba gatunków roślin i owadów, tym większa dostępność pokarmu dla różnych gatunków nietoperzy, które różnią się preferencjami żywieniowymi i strategiami łowieckimi. Na przykład nietoperze polujące w otwartych przestrzeniach korzystają z owadów latających wysoko, podczas gdy gatunki preferujące bardziej zarośnięte obszary wybierają owady kryjące się wśród roślinności.
Obecność zbiorników wodnych wzdłuż korytarzy linii energetycznych dodatkowo zwiększa ich wartość jako siedlisk dla nietoperzy. Woda jest niezbędna dla nietoperzy nie tylko jako źródło nawodnienia, ale także jako miejsce występowania owadów wodnych, które stanowią istotną część diety wielu gatunków nietoperzy. Autorzy wspominają, że budowa sztucznych zbiorników wodnych w korytarzach linii może znacząco poprawić warunki bytowe nietoperzy, zwłaszcza na obszarach, gdzie dostęp do naturalnych zbiorników wodnych jest ograniczony.
Podsumowując, różnorodność siedlisk w korytarzach linii energetycznych, od otwartych przestrzeni po skraje lasów, w połączeniu z obecnością zbiorników wodnych, może znacząco przyczynić się do poprawy warunków życia nietoperzy. Dzięki zróżnicowanemu środowisku zwiększa się dostępność pokarmu, schronień i miejsc do rozmnażania, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony i odbudowy populacji tych zagrożonych ssaków. Dalsze działania w zakresie zarządzania korytarzami linii energetycznych mogą odegrać istotną rolę w ochronie ekosystemów i zwiększeniu liczebności nietoperzy.
Artykuł został opublikowany w czasopiśmie „Ecological Solutions and Evidence” przez autorów C. J. Campbell, Tina L. Cheng, Karin L. Akre, Amanda M. Adams, Donald I. Solick, Ashley Bennett, Christian Newman i Winifred F. Frick. Publikacja opublikowana 15 października 2024 roku, a pełen tekst można znaleźć pod adresem: https://doi.org/10.1002/2688-8319.12392
